“Hé, water! Mogen mijn schoenen uit?” vraagt ze.
Je weet wat ze van plan is. Ze hoeft maar water, zand of modder te zien en het is zo ver. De schoenen moeten uit. Vaak volgt de rest van de kinderen ook. Daar hoef je niet lang op te wachten.

“Mama, mag ik ook mijn schoenen uit?”

Zie je wel? Soms is het niet eens een vraag, de schoenen worden al uitgetrokken voordat je antwoord hebt kunnen geven. En wel ja, nummer drie volgt zonder het zelfs te vragen. Je glimlacht. Je weet wat er gaat gebeuren.

“Jaaa, modder!” roept de jongste.

De broekspijpen van alle drie de kinderen gaan omhoog. Heel voorzichtig zie je ze de modder in stappen. Het gaat gepaard met een hoop gelach en geschreeuw.

 

Arme vogels…weg rust…in dit mooie natuurgebied.

 

Ze worden steeds minder voorzichtig. Ze raken gewend aan het gevoel en idee van de modder die tussen hun tenen glijdt. Alle remmen gaan nu los. Je bereid je vast geestelijk voor op drie hele vieze kinderen. Je ziet er een beetje tegen op.

 

Dus besluit je – net als ik – je er aan over te geven.

 

Je laat het los. Misschien duurt dat een tijd. Of misschien komt het nooit. Tot dat moment probeer je je van te voren zo goed mogelijk voor te bereiden. Bij activiteiten buiten altijd schone kleding mee en een handdoek. Je weet dat je die dag meerdere wassen zal moeten draaien. Alles voor het plezier, prent je je zelf in.

 

Maar waarom doe je nou zo moeilijk?

 

Het punt is, je bent bang voor het vele werk wat er uit voortvloeit. Vieze kinderen, kleding en auto. Weer onder de douche. Misschien gaan ze wel huilen omdat ze het zo koud hebben. Kortom een heel gedoe.
Maar eigenlijk weet je beter. Vroeger was je ook een viespeuk. Jouw handen vol in de verf, het liefst je gezicht ook. In je blootje op je buik van een berg zand afglijden, het liefst heel vaak achter elkaar. Echt waar. Naarmate je ouder werd, hield je minder van viezigheid. Waarom? Niet gepast? Niet gewenst als je ouder wordt? Ouders die het niet prettig vinden? Je hebt geen idee. Toch was het een mooie tijd!
Misschien heb je nu zelf een paar viespeuken, net als ik. Je probeert te voorkomen dat ze vies worden door veel te waarschuwen; “Pas op! Kijk uit! Niet vies worden, je hebt je vanochtend net gedoucht!” Eigenlijk wil je niet mopperen. Je wil dat ze genieten zonder vies te worden. Je wil een oplossing.

 

Je gaat op onderzoek uit.

 

Een hele avond zit je te Googlen. Kak, het klopt; vies worden is goed voor kinderen. Kort gezegd; bacteriën zitten overal, vies worden is goed voor het immuunsysteem, de kans op astma en allergieën nemen af en je wordt er blij van. Je gaat over stag. Liever vieze en blije kinderen, dan een zeurende ouder zijn.